Tuesday, December 17, 2013

കാലുകള്‍ക്കടിപ്പെട്ട് മായുന്ന പുല്‍ച്ചാടികള്‍

തീവ്രപരിചരണവിഭാഗത്തില്‍ കിടക്കും അമ്മാവനെ
ശ്വാസംകഴിക്കാനിടയില്ലാതെ
വെന്റിലേറ്ററിന്റെ മുഖപാളി ധരിപ്പിച്ച വിവരം
രാവിലെ പത്തുമണിയോടെ
വീട്ടിലേക്കെത്തിയപാടെ
ചെറുകിട ആലോചനകള്‍ക്കെല്ലാം വിരാമമിട്ട്
വലിയോരാലോചനയ്ക്ക് 
ഞാന്‍ തുടക്കമിട്ടു.

അന്നേറെ വൈകാതെ
മുഖപാളിയുരിഞ്ഞുവച്ച്
ആതുരാലയപ്പൂമുഖമിറങ്ങി
വീട്ടിലേക്കുപോകും റോഡില്‍ തെല്ലുദൂരം കിതച്ച് 
തെക്കോട്ടുതിരിയുന്നോ,രിരുണ്ടിടവഴിയിലേക്കിറങ്ങി
കിതയ്ക്കും കാലുകളെ 
അമ്മാവന്‍ കുതിപ്പിച്ചകലും വിവരം
അമ്മായിയെ ധരിപ്പിക്കുമ്പോള്‍
അവര് ബോധത്തിന്റെ കെട്ടുപൊട്ടി വീണുപോകുമെന്നും,

അതുകണ്ടവരുടെ രണ്ടുപെണ്മക്കള്‍
അവരെ താങ്ങിയെടുക്കാനിറങ്ങുന്നതിനിടെ
അവരിരുവരും 
അമ്മയുടെ അബോധവഴിയിലേക്കുതെന്ന വീണുപോകുമെന്നും.

അങ്ങനെയെങ്കില്‍ പൊടുന്നനെയവരെ താങ്ങിനിറുത്തേണ്ട
ആ നിമിഷത്തിന്റെ ബാധ്യതയിലേക്ക് 
തെല്ലകലെ
'എസ്.വിഷാദ്' എന്ന പേരിട്ടുനില്‍ക്കുന്ന ഞാനെന്ന ആവേശം
അണപൊട്ടിയൊഴുകാനിടയുണ്ട്.

അബോധത്തിന്റെ കരിയിലകള്‍ വീണ ഇരുളന്‍വഴി
ചൂലുകൊത്തിക്കൊത്തി വെടിപ്പാക്കി 
മൂവരുമൊരുമിച്ച് കൈകള്‍ ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചുമടങ്ങുമ്പോള്‍
ബോധത്തിന്റെ കരിയിലകള്‍ വീണ ഇരുളന്‍വഴിയില്‍ 
അവരെ താങ്ങിത്തറഞ്ഞുനില്‍ക്കും 
എന്നെക്കുറിച്ച് / എന്റെ കൈകളെക്കുറിച്ച്
അവരെന്തൊക്കെ കരുതിയെടുക്കും?

അമ്മാവന്റെ അനിയന്‍; പണിയൊന്നുമില്ലാത്ത കൊച്ചമ്മാവന്‍
ശവപ്പെട്ടി മേടിക്കാന്‍ 
ഓട്ടോപിടിച്ച് നഗരത്തിലേക്ക് 
അപ്പോള്‍തന്നെ യാത്രതിരിക്കും.

നഗരത്തിലേക്കുള്ള കൊടുംവളവിങ്കല്‍
പെട്ടിക്ക് കാശുതികയില്ലെന്ന എണ്ണിത്തിട്ടപ്പെട്ട അറിവില്‍
ഓട്ടോ വെട്ടിത്തിരിച്ച് 
ഞങ്ങളുടെ വീടിനെ ലക്ഷ്യമിട്ട് വരുന്നുണ്ടെന്ന
ഫോണ്‍ വന്നയുടന്‍
അച്ഛന്റെ അലമാരയിലെ തുണിക്കെട്ടുകള്‍ക്കടിയില്‍
അമ്മ കരുതിവെയ്ക്കുന്ന നൂറിന്റെ നോട്ടുകള്‍ 
ഞാന്‍ തിരയുന്നതിനിടെ
അവിചാരിതമായി അവിടേക്കെത്തും 
അമ്മ എന്നോട് പൊട്ടിത്തെറിക്കും.

''അമ്മേ, 
അമ്മാവന്‍ മരിച്ചുപോയില്ലേ,
അവര്‍ക്കിനി നമ്മളൊക്കെയല്ലേയുള്ളൂ''- ഞാന്‍ പറയുന്നതുകേട്ട്
പണ്ട്‌, ഈ വീട്ടിലെത്തി 
അമ്മായി ചീത്തവിളിച്ച ഒരു ദിവസത്തിലേക്ക് അമ്മ ഇറങ്ങിത്തിരിക്കും.

അന്നമ്മാവന്‍ വന്നമ്മായിയെ പഞ്ഞിക്കിട്ടതും
ഇനിയതുപോലെ ഒരു ചീത്തദിനമുണ്ടായാല്‍
അവരെ, പഞ്ഞിക്കിടാനാരുണ്ടെന്നമ്മ 
സ്വയമൊരു ചോദ്യചിഹ്നമായിമാറി, അതില്‍ ചാരിനില്‍ക്കുന്നതും
അപരിഹാര്യവും ആസന്നവുമായ മരണത്തില്‍ 
ആ ചെറുസങ്കടം മാറ്റിവച്ച് 
അമ്മ, വമ്പന്‍സങ്കടത്തിന്റെ താടിയെല്ലിലേക്ക്
കൈകൊടുത്തിരിക്കുന്നതും
ഏങ്ങലടിക്കുന്നതും

ആ ഏങ്ങലടികളെ
പെട്ടെന്നു മുറ്റത്തുവന്നുനില്‍ക്കും
ഓട്ടോയുടെ ഏങ്ങലടികള്‍ വിഴുങ്ങുന്നതും
പെട്ടിക്ക് വേണ്ട പണം
ഞാനോടിച്ചെന്ന് കൊച്ചമ്മാവന് കൈമാറുന്നതും;
അയാള്‍ നഗരത്തിലേക്ക് വീണ്ടും യാത്ര തുടരുകയാണ്.

നീലപ്പടുത വലിച്ചുകെട്ടുന്ന മുറ്റത്ത്
അമ്മാവന്റെ പെണ്‍മക്കള്‍ നട്ടുനനച്ചു പൂവിടര്‍ത്തിയ
ചെടികളെല്ലാം ചവിട്ടിമെതിക്കപ്പെട്ടു.

മെതിഞ്ഞ ചെടികളിലെ കൊഴിഞ്ഞ പൂവുകളില്‍ 
തളംകെട്ടിയ സങ്കടത്തിന്
വാടാനെന്തു തിടുക്കം.

തിണ്ണയില്‍നിന്ന്‌ മുറ്റത്തേക്ക് കാലുംനീട്ടിയിരിക്കും പെണ്‍മക്കള്‍
പേര്‍ത്തുംപേര്‍ത്തും കരയുകയും
കണങ്കാലുകളിലേക്ക് പാവാട വലിച്ചിടുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്.

അവരിലൊരുവളെ നോട്ടമുള്ളൊരുവന്‍
മാറിനിന്ന് മുഖംകൊണ്ടാസങ്കടം 
സ്വയം രേഖപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്.

തന്തപോയി; ഇനിയിവളെ 
സ്വന്തപ്പെടുത്താനെന്തെളുപ്പ-
മെന്നൊരാലോചനയുമുണ്ട്.

അമ്മാവന്‍ പോയാല്‍ അമ്മായി ഒറ്റയ്ക്കാവും കാലമാകയാല്‍
അവര്‍ പെണ്‍മക്കളെ പോറ്റിയെടുക്കാന്‍ 
പെടാപ്പാടുപെടുമെന്നും
ദു:ഖമിരുണ്ട മുഖവും ചൂണ്ടി
നഗരത്തിലെ ഒരു സ്വകാര്യസ്ഥാപനത്തില്‍ 
ജോലിക്ക് പോയിത്തുടങ്ങുമെന്നും
സ്ത്രീകളെ വശപ്പെടുത്താന്‍ വിരുതുള്ളൊരുവ-
നമ്മായിയെ വളച്ചെടുക്കുമെന്നും
അവരിരുവരേയും അവിചാരിതമായി നഗരത്തില്‍വച്ച് 
ഞാന്‍ കണ്ടുമുട്ടുമെന്നും

ആ കണ്ണുകളേല്‍ക്കാതെ
ഞാനവരെ തുറിച്ചും തരിച്ചും പിന്തുടരുമെന്നും
ഒരിടവഴിയില്‍വച്ചെന്നെ വഴിതെറ്റിച്ചവര്‍വഴിതെറ്റുമെന്നും.

(ആ രണ്ടു പെണ്‍കുട്ടികള്‍ മഴപോലെ വളരുമെന്നും വേണ്ടവിധ ശ്രദ്ധ കിട്ടായ്കയാല്‍ പഠനത്തിന്റെ നൂറുമീറ്ററില്‍ പിന്നോട്ടോടി, വലിയ പരീക്ഷകള്‍ക്കൊന്നും ത്രാണിയില്ലാതെ സ്‌കൂളവസാനിപ്പിച്ചതിനെത്തുടരെ ഒരു ജോലിപോലുമില്ലാത്ത, ലക്ഷ്യബോധക്കേടുകളായ രണ്ടു ചെറുപ്പക്കാര്‍ക്കുതന്നെ അവര്‍ സ്വന്തപ്പെടുമെന്നും)

വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുശേഷം
നഗരത്തില്‍ നിന്ന് 
വലിയ പത്രാസുള്ള ജോലിക്കാരനായി ബസിറങ്ങി
മക്കള്‍ക്കുള്ള തുണിത്തരങ്ങള്‍ നിറച്ച കവറുകളുമായി വഴിവക്കിലൂടെ ഞാന്‍
നടന്നു
നടന്നു നടന്നു 
വരുമ്പോള്‍
ഒക്കത്തിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞിന്
"മോനേ, ഈ മാമനെ അറിയുമോ...?''
-അവരിലൊരുവള്‍ എന്നെ ചൂണ്ടിക്കൊടുത്തു.

''നിനക്ക് സുഖമല്ലേ പെണ്ണേ'' 
എന്നുഞാന്‍ നോക്കിയപാടെ
അവളുടെ കണ്ണ് കവിഞ്ഞു.

പന്ത്രണ്ടുമണിയോടെ അമ്മാവന്‍ മരിച്ചു.
മരണവീട്ടിലേക്ക് ഞാന്‍ നടക്കുകയാണ്.

വിദൂരത്ത് അമ്മാവനില്ലാത്ത വീട് കണ്ണൊലിപ്പിച്ചു പരതുകയാണമ്മാവനെ.

ആ പരതലില്‍ നിന്നുമൊലിച്ചിറങ്ങും നീര്‍പാതയിലെ പുല്ലുകളില്‍ ഉറവകൊണ്ട ഈര്‍പ്പം
സൂര്യരശ്മികള്‍ മൊത്തിക്കുടിക്കും നട്ടുച്ചയെ തടുക്കും 
മരത്തണലിലൂടെ, ഇലത്തണലിലൂടെ 
ഞാന്‍ നടക്കുകയാണ്.

പുല്‍ച്ചാടികള്‍ പൊന്തയിലേക്ക് ചാടുകയും
കാലുകള്‍ക്കടിപ്പെട്ട് മായുകയുമായി.

കടുത്ത മന:പ്രയാസത്തില്‍
ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി 
ഞാന്‍ 
പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.

Saturday, December 14, 2013

ആടാതൊടുങ്ങിയ ചുവടുകള്‍


കാറ്റ് ഒരു പാട്ടാണെങ്കില്‍ 
ആ പാട്ടിനിലേ  
പലേരാഗങ്ങളിലാടും
ചില്ലകള്‍ കൈകളെങ്കില്‍
കൈകളില്‍പ്പടരെ,യെഴുന്നുവളരും ഇലകള്‍
പലേനിറകുപ്പായങ്ങളെങ്കില്‍

വിശപ്പ് വേരില്‍ കൂര്‍പ്പിച്ചു തറഞ്ഞുനില്‍ക്കും മരങ്ങളില്ലേ,
പാട്ടുകേട്ടു കൈകളാട്ടും
പലേനിറകുപ്പായങ്ങളണിഞ്ഞ
ആ മരങ്ങളാണ്
നൃത്തം കണ്ടുപിടിച്ചവര്‍.

അവരുടെ ആത്മകഥ
ഉടലുകൊണ്ടെഴുതിജയിക്കുന്നു
നര്‍ത്തകര്‍, പെരിയ നര്‍ത്തകര്‍.

എന്നിരിക്കിലും
ആത്മകഥാകാരന്മാര്‍ എഴുത്തിനിടെ
കീറിയുള്ളിലടുക്കിവയ്ക്കും രഹസ്യത്താളുകള്‍ പോലെ
മരങ്ങള്‍
വരണ്ടതോലുള്ള മരങ്ങളു,ള്ളിലടക്കിയ
മുദ്രകളേറെ, നര്‍ത്തനമുദ്രകള്‍
മരത്തില്‍നിന്നേ തൂളിയ
ജനലിന്‍ മഞ്ഞക്കാതലില്‍ തറഞ്ഞുകിടന്നു.

ഒരു പാട്ട് വീശുംനേരം
ജനവാതില്‍
തുറയുന്നുടന്‍ വലിഞ്ഞടയുന്നു.
ആടാതൊടുങ്ങിയ രഹസ്യമുദ്രകളെടുത്തണിഞ്ഞാടും
ചടുലമാ,മിരുചുവടുകളെന്നപോല്‍.

Wednesday, November 20, 2013


പ്രണയം കൊതിച്ചുവളരുന്ന ഒരാണ്‍കുട്ടി


നീണ്ടകാലത്തെ പ്രണയത്തിനൊടുവില്‍
നമ്മള്‍ ഒരു വാടകവീടെടുത്ത്
ഈ നഗരത്തില്‍ താമസംതുടങ്ങിയെന്നിരിക്കട്ടെ,

മാസാന്ത്യം വീട്ടുടമ
വാടക കൈപ്പറ്റാന്‍ അടിവച്ചടിവച്ച് ഗേറ്റിലെത്തിയെന്നുമിരിക്കട്ടെ,

കതകുകൊട്ടിയടച്ച്
നമ്മള്‍ ഇരുണ്ടമുറിയുടെ മൂലയിലേക്ക് 
മുട്ടേലിഴഞ്ഞുതുടങ്ങുകയാണ്.

അയാളാകട്ടെ
കതകേല്‍ തട്ടിമുട്ടികൊട്ടി സഹികെട്ട്
റോട്ടിലേക്കു കണ്ണുങ്കാതും തുറന്നിട്ട്
വീട്ടുപടിയില്‍ ഇരിപ്പുറപ്പിക്കുകയെന്നുമിരിക്കട്ടെ,

ഒളിവാളികളെ ചുറ്റിവരിയുന്ന ഒരുതരം ഭയമോടെ
ഇരുട്ടില്‍ പതിഞ്ഞിരിക്കും ആ നിമിഷം
നിന്നില്‍ പതഞ്ഞുകിടക്കണമെന്ന്
എനിക്കങ്ങു തോന്നുകയാണ്.

ആ തോന്നല്‍ തിളച്ചുതൂവാനുള്ള നീക്കം
തടുത്തും തുടുത്തും കിടക്കുന്ന 
നീ
വീട്ടുപടിയില്‍ ഒടുക്കത്തെയിരിപ്പുറപ്പിച്ച 

അയാളെ മടക്കിവിടാന്‍
കലൂര്‍ പുണ്യാളന് ഒരു മെഴുകുതിരി പറയും.

ഉഷ്ണംകിനിയുന്ന നിന്റെ ഇരുണ്ടതോലില്‍
നാവുകൊണ്ടു തുപ്പലസ്ത്രങ്ങളെയ്യുംതോറും
കുതിരുമുടല്‍വഴക്കങ്ങളില്‍ 
നീ രഹസ്യമായി
നാടോടിനൃത്തം പഠിക്കുന്നുണ്ടെന്ന്
ഞാന്‍ സംശയിക്കും.

എന്നെക്കൊണ്ടാകുംവിധമെല്ലാ,നുറുങ്ങിടങ്ങളിലും
ഉമ്മവെച്ചുമ്മവെച്ചുണര്‍ത്തുന്നതിനിടെ
ഭാഷയിലേറ്റം കനപ്പെട്ട ഒരു തെറി 
ഞാന്‍ നിന്നോട് ഇരക്കും.

നീ എനിക്കത് പലവട്ടം വച്ചുനീട്ടും.

നീട്ടിയും കുറുക്കിയും പ്രസരിക്കും ഒച്ചയില്‍
താക്കോല്‍പഴുതിലൂടെ
അകത്തേക്ക് തുറക്കുന്ന അയാളുടെ കണ്ണിനുനേരെ
ഒരു പാമ്പിന്റെ ചീറ്റല്‍ നമ്മള്‍ ഒരുമിച്ച് വച്ചുനീട്ടും.

പെട്ടെന്ന്
അയാളുടെ കാതുകളില്‍ നെഞ്ചിടിക്കും.

വാടകകാശുമായി വരുന്നതും കാത്ത്
അയാളുടെ ഭാര്യ 
കടയില്‍ പോകാനുള്ള സഞ്ചിയെടുത്തുവച്ചു.
ആണ്‍മക്കള്‍ 
പോക്കറ്റില്‍ നിന്നും അടിച്ചെടുക്കും കാശുമായി 
ഫസ്റ്റ്‌ഷോയ്ക്ക് പോകുന്നതോര്‍മിച്ച്
തിയേറ്ററിനുമുന്നിലെ പോസ്റ്റര്‍ നോക്കിനിന്നു.


ഉരിഞ്ഞ തുണി തറയിലുപേക്ഷിച്ച്
മുട്ടിലെഴുന്ന്
അകലുന്ന കാല്‍പ്പെരുമാറ്റം 
കേട്ടേനിന്നനില്‍പ്പില്‍
നമ്മള്‍ രണ്ടുപേരില്‍നിന്നും
ഒരാള്‍ കുറഞ്ഞുതുടങ്ങുന്നു.

വരുംപകലുകളിലെല്ലാം
ചുറ്റിനും പാളിനോക്കി
വിരസമായ അസാന്നിദ്ധ്യം
തിരിച്ചറിഞ്ഞ്
നിന്റെ അപ്പനെക്കൂട്ടി ഞാന്‍ നിന്നെ 
ഒരഹങ്കാരത്തിന് തെറിവിളിക്കും. 

ശരിക്കും ഞാനാരാണെന്ന് പറയട്ടെ,
ബസ് സ്‌റ്റോപ്പില്‍ നില്‍ക്കുന്ന പെണ്‍കുട്ടിയുമായി 
നീണ്ടപ്രണയത്തിലേക്ക് കുതിക്കാന്‍ കൊതിക്കുന്ന 
ഒരാണ്‍കുട്ടിയാണ്
ഞാന്‍.

ഞങ്ങളുടെ പ്രണയം ഞങ്ങളാല്‍ തീരുമാനിക്കപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞു.
ഇനിയതില്‍നിന്ന് ഒരു മടങ്ങിപ്പോക്കില്ല.
നമ്പരുകള്‍വരെ കുറച്ചുമുമ്പേ കൈമാറിക്കഴിഞ്ഞു.
സംസാരത്തിനിടയിലെ മുഴുനീള സൗജന്യഓഫര്‍ തീരുമാനിക്കാന്‍
ഫോണ്‍കമ്പനികള്‍വരെ ചര്‍ച്ച തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു.

വാഹനങ്ങള്‍ക്കു മുന്നിലേക്ക് റോഡ് മുറിച്ചുകടക്കാനാഞ്ഞ് 
പിന്തിരിയുന്ന അപരിചിതരുടെ ഭീതിപുരണ്ട നോട്ടങ്ങള്‍
വിനിമയം ചെയ്യുന്ന 
ഈ നഗരത്തില്‍ 
ഇണയെ തേടിയുള്ള നീണ്ടനാളത്തെ തിരച്ചിലിനൊടുക്കം
എനിക്കു നിന്നെയും
നിനക്ക് എന്നെയും
എങ്ങനെയോ നറുക്കുവീഴുകയായിരുന്നു.

നമ്മുടെ
പ്രണയത്തിനുമുന്നില്‍
ഈ നഗരംപോലും
തോറ്റുതൊപ്പിയിട്ട് നമോവാകം പറയും.

പ്രണയാനന്തരം ഞങ്ങള്‍ താമസിക്കാനിരിക്കുന്ന 
വാടകവീടിന്റെ പണിവരെ തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു.
കട്ടയും കമ്പിയും കള്ളമണലുംവരെ ഇറങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു.
വരത്തന്മാരായ മെയ്ക്കാടുപണിക്കാര്‍
മേസ്തിരിയുടെ അടുത്ത നിര്‍ദ്ദേശത്തിന്
കാതുകൂര്‍പ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞു.

പുരോഗമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പണി 
സസൂക്ഷ്മം നിരീക്ഷിച്ചുനില്‍ക്കുന്ന
വാടകവീടിന്റെ ഉടമയാകാന്‍ പോകുന്നവനോട് ഒരുവാക്ക്:
'"നീയീ കഷ്ടപ്പെട്ട് കളളക്കടംകേറി പണിതെടുക്കുന്ന വീടുണ്ടല്ലോ, 
ആ വീട്ടിലാണ് വാടകതരാതെ ഞാനും എന്റെ പെണ്ണും താമസിക്കാനിരിക്കുന്നത്"

Tuesday, November 19, 2013

വെയിലിനും മഴയ്ക്കുമിടയില്‍

തുള്ളിനൂല്‍മഴയായ്
പാല്‍ പെയ്തുതുടങ്ങുമ്പോള്‍
ഇടത്തേമുലക്കണ്ണില്‍
നാവുകൊണ്ടാഞ്ഞുതുഴഞ്ഞു കുഞ്ഞന്‍.

ആദ്യതുള്ളി
ഞരമ്പില്‍ തൊടുന്നതിന്റെ
തിണിര്‍പ്പുപോലെ
കുഞ്ഞുകാല്‍പത്തിയാ-
ലവനാശൂന്യതയിലെഴുതുന്നതു
നോക്കിയിരിക്കെ
കണ്ണുനിറയുന്നവള്‍ക്ക്.

പുറത്ത് മഴപെയ്യാന്‍ തുടങ്ങിയതുകേട്ട്
ടെറസില്‍ ഉണക്കാനിട്ട തുണികളിലേക്ക്
അവള്‍ മാഞ്ഞു.

നനഞ്ഞയേറെതുണികളുമായ്
തണുത്തുവിറച്ച അയപോലവളാടിയാടി
തിരികെയെത്തുമ്പോഴേക്കും
കുറേയേറെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ വൈകിപ്പോയിരുന്നു.

മുതിര്‍ന്നുപോയ
മകനെക്കണ്ട്
കണ്ണുനിറയുന്നവള്‍ക്ക്.
പടുവൃദ്ധയും വിവശയുമായ
അമ്മയെക്കണ്ട്
കണ്ണുനിറയുന്നവന്.

പുറത്ത് വെയില്‍ വീണുതുടങ്ങി.
ടെറസിലേക്ക് നനഞ്ഞ തുണികളുമായി
അവര്‍ വീണ്ടും മാഞ്ഞുപോയി.

അവള്‍ തിരികെയെത്തുമ്പോഴേക്കും
തറയില്‍ നീന്തിനടന്ന്
നിറുത്താതെ കരയുകയായിരുന്നവന്‍.

വെയിലിനും മഴയ്ക്കുമിടയിലെ ചെറുദൂരത്ത്
പ്രായം മാറിമാറി കളിക്കുന്ന
അമ്മയേയും മകനേയും കണ്ട്
പകല്‍വെട്ടം ജനാലക്കല്‍
അതീവവാത്‌സല്യത്തോടെ
പല്ലുകടിച്ചു.